Un rêve de garçon
Un poème de Marieke Lucas Rijneveld
À l’occasion de l’exposition David Hockney à Bozar, Marieke Lucas Rijneveld lit son poème « Een jongensdroom » basé sur une œuvre de cet artiste
(sous-titres en anglais et en français - traductions Michele Hutchison et Daniel Cunin)
Een jongensdroom
Misschien is het dit: dat ik je tot in het genottelijke naakt heb
gekeken, het vruchtensap uit je lippen geknepen, jij die al die
tijd al op plukhoogte hing als een lijsterbes zo rood en veel,
in iedere pose zit een kwaad najaar verborgen, het is heerlijk
om je uit lijnen bij elkaar te dromen. Misschien is het dit: dat er
in de bovenkamer van je hoofd dichtregels opgerold liggen te
slapen, je oksels zijn net duinpannen waar je uit de wind in het
helmgras kunt liggen, het is mij vreemd om zo van iemand te
houden maar bij jou komt alles ineens trefzeker uit de doeken.
Misschien is het dit: dat je hier voor me staat en zo achteloos dit
portret vult, alsof wij achteloos in het leven staan, probeer niet te
veel naar de schaamstreek te staren en naar dat wat mij laat
zinderen, je bent een hemelterg, een lieveling, ik heb alles
weggegumd waar ik te hitsig te werk ging. Misschien is het dit:
dat je zelfs naakt toch aangekleed blijft, ik kan maar niet blootleggen
wat ik precies koester, en het idee dat je op een dag bij iemand
in de kamer komt te hangen maakt me jaloers, waarschijnlijk
houd ik daarom je voeten, je lieflijke tenen, uit beeld. Misschien is
het dit: dat ik zolang ik je teken je niet hoef te vinden, de blik in
je ogen ziet al het weerloze in me, mijn vinger glijdt langs je benen,
je dijen, ik peuter de maan uit je navel tevoorschijn. Misschien is het
dit: dat ik je tot in het genottelijke naakt heb gekeken, het vruchtensap
uit je lippen geknepen, en ach kon dit zo maar blijven, de boom,
het rood, en jij zo zoet en te stil om deze droom te beantwoorden.